Slokdarmkanker

(Bronvermelding: Website MLDS)

We spreken van slokdarmkanker als er ergens in de slokdarm een kwaadaardige tumor ontstaat. Slokdarmkanker is een vorm van kanker die de laatste jaren steeds vaker voorkomt. Hoogstwaarschijnlijk speelt een ongezond leefpatroon hierbij een belangrijke rol. In Nederland wordt slokdarmkanker jaarlijks bij zo’n 2300 mensen vastgesteld. Slokdarmkanker komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. De meeste mensen die slokdarmkanker krijgen zijn tussen 50 en 70 jaar.

De slokdarm

De slokdarm is een gespierde buis van ongeveer 30 cm lang. De slokdarm loopt van de keelholte tot aan de maag. Voedsel wordt door de spieren in de slokdarmwand actief naar de maag getransporteerd. De slokdarm bestaat (van buiten naar binnen) uit spieren, een laagje bindweefsel en slijmvlies. In het bindweefsel bevinden zich kliertjes die slijm produceren dat als glijmiddel dient. Voedsel gaat hierdoor gemakkelijker door de slokdarm heen. Op de overgang van slokdarm naar maag zit een sluitspiertje. Het gaat open als er voedsel vanuit de slokdarm naar de maag gaat. Daarna gaat het weer dicht. Hierdoor stroomt voedsel en maagsap uit de maag niet terug de slokdarm in.

Soorten slokdarmkanker Er zijn verschillende soorten slokdarmkanker. Een tumor kan ontstaan uit verschillende cellen uit de slokdarmwand. De meest voorkomende soorten zijn:

• Plaveiselcelcarcinoom
  Deze tumor ontstaat uit plaveiselcellen. Dit zijn platte cellen die de bovenste laag van het slijmvlies in de slokdarm vormen. Plaveiselcelcarcinomen ontstaan meestal boven in de slokdarm.
• Adenocarcinoom
  Deze tumor ontstaat uit klierweefsel. Een adenocarcinoom ontstaat meestal in het slijmvlies onder in de slokdarm. De meeste adenocarcinomen ontstaan uit een zogenaamde Barrett-slokdarm. Dit is een slokdarm waarvan het weefsel blijvend is veranderd.

Ongeveer 0,5 % van de mensen met een Barrett-slokdarm krijgt op den duur een adenocarcinoom. Een Barrett-slokdarm kan ontstaan wanneer zure maaginhoud langdurig en regelmatig omhoog stroomt in de slokdarm.

Als zure maaginhoud regelmatig en langdurig terugstroomt in de slokdarm dan kan de slokdarm op den duur beschadigd raken. Dat komt doordat de slokdarm niet bestand is tegen het agressieve zoutzuur dat in maagsap zit. De maag heeft een dikke, beschermende slijmvlieslaag die de maagwand tegen het zuur beschermt. De slokdarm heeft niet zo’n dikke beschermlaag.

(Bronvermelding: Website MLDS)
In veel gevallen is volledige genezing bij slokdarmkanker niet mogelijk. Dat komt doordat de tumor meestal pas in een gevorderd stadium wordt ontdekt. Soms zijn er dan al uitzaaiingen of is de tumor door de slokdarmwand heen gegroeid. Als de tumor niet door de slokdarmwand is gegroeid en er zijn geen uitzaaiingen dan is er een goede kans op genezing. Het is dus erg belangrijk dat slokdarmkanker in een vroeg stadium wordt vastgesteld.

Uitzaaiingen ontstaan bij slokdarmkanker meestal in de lymfeklieren, de longen en de lever. Uitzaaiing naar andere organen, zoals bijvoorbeeld de hersenen, is zeldzamer maar komt ook voor.

(Bronvermelding: Website MLDS)
Slokdarmkanker veroorzaakt in het begin meestal geen klachten. Dit is erg vervelend omdat daardoor de diagnose vaak pas in een later stadium gesteld wordt. Terwijl juist een vroege ontdekking erg belangrijk is voor de kans op genezing.

Onderstaande klachten kunnen wijzen op slokdarmkanker:

• Het gevoel dat voedsel niet goed zakt in de slokdarm.
  Dit worden passageklachten genoemd.
• Verminderde eetlust.
• Onverklaarbaar gewichtsverlies.
• Een pijnlijk en/of vol gevoel in de buurt van het borstbeen.
• Duizeligheid en vermoeidheid.
  Dit zijn klachten die kunnen ontstaan door langdurig bloedverlies uit de beschadigde slokdarm. Hierdoor kan bloedarmoede ontstaan.
• Een teerachtige, pikzwarte ontlasting dat kan duiden op bloedverlies uit de slokdarm.
• Het braken van bloed.
• Chronische hikklachten.

Deze klachten kunnen ook andere oorzaken hebben.
Als u last heeft van één of meerdere van deze klachten betekent dat niet dat u slokdarmkanker heeft. Het is wel verstandig om met bovengenoemde klachten direct naar de huisarts te gaan. Deze kan beoordelen of verder lichamelijk onderzoek noodzakelijk is om de oorzaak van de klachten vast te stellen.